Τα μικρά πράγματα στη ζωή




Όταν φτιάχνεις τηγανιτές πατάτες χρειάζονται δύο.
Εσύ να τις τηγανίζεις και ο άλλος να σε χαστουκίζει να μην τις τρως.
Σκούριασα λέει ο άλλος έπειτα απο πεντακόσιους κοιλιακούς.
Τι να πούμε και εμείς που φοβόμαστε να κόψουμε τα νύχια των ποδιών, μη σκύψουμε και μείνουμε παράλυτοι…
Έρχονται οι δεύτερες σκέψεις και μας παίρνουν τις καλύτερες αποφάσεις…
Είπα στον δικό μου να μη γράφει ρομαντικά status γιατί μου προκαλούν αναγούλα και μου είπε να μην ανακατεύομαι.
Φήμες λένε πως κάποιος κατάφερε να κάνει το διάλογο που είχε ετοιμάσει στο μυαλό του.
– Έχετε διάθεση για δουλειά;
– Άπειρη.
– Συγγνώμη όμως εμείς ψάχνουμε κάποια έμπειρη.
Ζητείται τρόμπας να μου φουσκώνει το στρώμα θαλάσσης.
Πολλοί φέτος θα βγουν στη παραλία “φέτες”. Εγώ θα βγω λουκουμάδες.
Eίναι και ένας στη παραλία που καρφώνει το κοντάρι στην άμμο 10 λεπτά τώρα λε και είναι το εξκάλιμπερ.
Έχω βάσιμες ουτοπίες.
Τον βλάκα δεν τον κερδίζεις.
Τον αφήνεις να χάσει μόνος του.
Πίνουμε για να ξεχάσουμε και θυμόμαστε αυτά που δεν πρέπει.
Θα περάσει κάποια μέρα αυτή η μόδα με τα μούσια και δεν θα ξέρουμε ποιός είναι ποιός…
Στην ζωή μας είναι απαραίτητη μια ξένη γλώσσα, γιατί σε μερικά σημεία του σωματός σου δεν φτάνεις για να γλύφεσαι μόνος σου.
Όταν πίνω γίνομαι άλλος άνθρωπος.
O άλλος άνθρωπος θέλει να πιει και αυτός!
Ο φίλος μου φοράει 50 νούμερο παπούτσι! Να φανταστείς προχθές λιποθύμησε και έμεινε όρθιος.
Έρχεται ο άλλος και με ρωτάει τι δουλειά κάνω. Λες και δε βλέπει ότι είμαι μοντέλο!
– Δεν μου κάνει κανένα περσινό καλοκαιρινό ρούχο.
– Και τι θα βάλεις;
– Τα κλάμματα!